انتشار گزارشی از وضعیت 'دگرجنسباشان' پناهجوی ایرانی در ترکیه


گزارش تازه بر ده ها همجنسگرای
پناهجو در ترکیه استوار است
سازمان غیردولتی "اورام" گزارشی را
از وضعیت پناهجویان و پناهندگان "همجنسگرا، دو جنسگرا و دو جنسگونه" در ترکیه
که عمدتا بر ایرانی ها متمرکز است منتشر کرده که در آن نسبت به وضعیت این گروه
ابراز نگرانی می شود.
اورام - سازمان پناه، پناهجویی و مهاجرت - گزارش
خود تحت عنوان "پناهنگاه ناامن" را با کمک "مجمع شهروندان هلسینکی - ترکیه" روز
10 اوت منتشر کرد.
در این گزارش به "تهدید و انواع خشونت مستمر، عدم
حفاظت کافی پلیس ترکیه، و محرومیت این پناهندگان از خدمات اساسی از جمله مراقبت
های پزشکی" اشاره شده است.
گزارش براساس مصاحبه های مفصل با 46 پناهجو و
پناهنده "دگرجنسباش" در ترکیه که اکثرا ایرانی هستند تهیه شده است و می کوشد تا
خشونت ها و کمبودهای حفاظتی از این گروه را روشن سازد.
نیل گرونگراس مدیر اجرایی "اورام" با اشاره به
اینکه دگرجنسباشان برای گریز از شرایط سخت از ایران به ترکیه پناه می برند، گفت:
"بسیاری از ایرانیان با چنین وضعی برای پناه گرفتن به ترکیه آمده اند و به جای
آن، خود را با خشونت، تهدید و اذیت و آزار مقام ها، مردم محلی و دیگر پناهندگان،
مواجه می بینند."
او گفت خیلی از مصاحبه شوندگان در واکنش به شکایاتی
درباره قرار گرفتن هدف خشونت، از عدم حمایت کافی پلیس ابراز نارضایتی کرده اند.
"اورام" در سال 2009 تاسیس شد و خود را اولین
سازمان بین المللی غیردولتی توصیف می کند که بر پناهندگانی که از خشونت جنسی و
جنسیتی گریخته اند تمرکز دارد.
این سازمان می گوید در واکنش به وضعیت "اضطراری"
این گروه در ترکیه قصد راه اندازی اولین پروژه اسکان مجدد این افراد در ناحیه
وسیعتر سانفرانسیسکو در زمستان آینده را دارد.
کاوه گیلمن از سخنگویان این سازمان در مصاحبه با بی
بی سی فارسی گفت که مصاحبه شوندگان عمدتا از مشکلاتی که با پلیس و حتی
کمیساریای عالی پناهندگان حقوق بشر سازمان ملل در ترکیه دارند سخن گفته اند و
اینکه ترکیه برای آنها کشور امنی نیست.
به گفته او یکی از دغدغه های اصلی آنها طول دوره ای
است که باید پیش از انتقال به کشوری ثالث در ترکیه بمانند.
آقای گیلمن می گوید که به خصوص در دو سال گذشته
بسیاری از دگرباشان جنسی ایران مجبور به ترک ایران شده اند.
او می گوید که در مجموع زمان پذیرش پرونده آنها از
سوی کمیساریای پناهندگان و اسکان مجدد آنها در کشوری دیگر، یک سال و نیم تا سه
سال و در مواردی تا شش سال طول می کشد.
به گفته آقای گیلمن از دیگر مشکلات این افراد
تنگدستی مالی است زیرا خیلی از آنها از خانواده طرد شده اند یا اینکه به هر
دلیل کمک مالی از بستگان در ایران دریافت نمی کنند و گاه حتی مجبور به خودفروشی
می شوند که عواقب زیادی برای آنها دارد.

منبع:بی بی سی

هیچ نظری موجود نیست: